Maxima Library

Cat’s Cradle, in which Vonnegut weaves a satirical commentary on modern man and his madness, is one of the author’s most highly praised novels. Filled with humor and unforgettable characters, this is the apocalyptic story of the end of the Earth, coupled with a vision of the future that is both darkly fantastic and funny.

No one can make America into childlike myth like Vonnegut can. Here he takes capitalism, labor history, Sacco-Vanzetti, McCarthyism, and Watergate, and puts them all into the slender memoirs of Walter F. Starbuck - a chauffeur's son who was mentored by the scion of a great and ruthless corporation, was sent to Harvard, but was abandoned when he was caught dabbling in the 1930s left-wing; which meant that Walter had to make his own way as a WW II soldier, Washington civil servant, unintentional stoolie in a Hiss/Chambers-type case, unemployed husband (his concentration-camp-survivor wife supported them with interior decorating), and finally Nixon's token "advisor for youth affairs" and a very minor Watergate convict. So now old Walter is getting out of minimum-security prison (where he has met Vonnegut's Kilgore Trout), without a friend in the world - his wife is dead and his son is "a very unpleasant person. . . a book reviewer for The New York Times" - and with hopes of becoming a bartender somewhere in Manhattan. All this is told in Vonnegut's customary fatless, detail-rich, musical prose (with the usual ironic asides: "And on and on," "Peace," "Strong stuff"), and it's strangely touching, occasionally boldly funny. But as good as he is at building a haunted, hilariously compressed myth out of our shared past, Vonnegut can't keep it from collapsing into silliness when he tries to propel it into the future; Walter's post-prison adventures are so fairy-tale-ish and theme-heavy that they lose that precariously balanced aura of truer-than-true. Once in Manhattan, he meets the major people from his past in one coincidence after another, including his old flame and fellow left-winger Mary Kathleen O'Looney, who is now a N.Y. shopping-bag lady living beneath Grand Central Station - but is she really a bag lady? No! She's really "the legendary Mrs. Jack Graham," neverseen majority stockholder in the all-powerful RAMJAC Corporation. So Walter is suddenly made a corporate bigwig, and, when Mary Kathleen secretly dies, he illegally (but well-meaningly) keeps the company going. . . and winds up a jailbird again. Rich/poor, honest/criminal, management/labor - Vonnegut is playfully exploring the ease with which an American Everyman can alternate between these ostensible extremes. But he has covered much of that ground before - principally in God Bless You, Mr. Rosewater - and he himself seems to become bored and mechanical halfway through. Not top-drawer Vonnegut, then, but guilty/innocent Walter is a fine creation, and there's enough of the author's narrative zip to keep fans happy even while the novel fizzles into foolishness. (Kirkus Reviews)

Powieść, w której fakt zastępuje miejsce fikcji, a fikcja staje się faktem. Narrator zamierza napisać książkę o wybuchu pierwszej bomby atomowej i życiu jej twórcy, doktora Feliksa Hoenikera. Tymczasem trafia na wyimaginowaną wyspę San Lorenzo, skąd obserwuje rzeczywistą zagładę Ameryki, która miała być tematem jego powieści.

Wariacje Vonneguta na temat ludzkiej pomysłowości i zamiłowania do zabaw i gier (doktor Hoeniker stworzył swoją bombę dla zabawy) obrazują kondycję naszej cywilizacji, w której ludzie wolą uciekać w fantazję i kłamstwa, zawierzyć choćby najbardziej nieprawdopodobnej religii niż zmagać się z rzeczywistością i prawdą.

Nominowana do nagrody Hugo w 1964.

Trzeci tom „Kroków w nieznane” zawiera, podobnie jak poprzednie, opowiadania autorów polskich oraz radzieckich, brytyjskich i amerykańskich. Po raz pierwszy natomiast prezentujemy autorów japońskich. Bujny rozwój fantastyki naukowej w kraju tak bardzo wychylonym w przyszłość jak Japonia jest zjawiskiem naturalnym. Obok Kobo Abe, autora powieści „Kobieta z wydm”, ścisłą czołówkę japońskich fantastów stanowią trzej występujący w naszym almanachu autorzy: Sakyo Komatsu, Shin’ichi Hoshi i Morio Kita. Większość zebranych tu opowiadań prezentuje różne spojrzenia na przyszłość. Obok beztroskiego humoru jest tu zjadliwa satyra, obok głosów ostrzegających, pełnych troski i niepokoju o dalsze losy ludzkości, jest utopijna wizja człowieka — dobrego gospodarza świata i starszego brata zwierząt. Na ogól opowiadania przyszłościowe ukazują ludzi w nowych, odmiennych warunkach. Są jednak i takie, które poruszają sprawą dalszego rozwoju samego człowieka. Oryginalne podejście do tego tematu znajdujemy w opowiadaniu McIntosha, którego bohaterem jest Zespół, jakby zbiorowy nadczłowiek. Błyskotliwy jak zwykle Sheckley proponuje odpowiedź na pytanie, dlaczego ludzie są wiecznie niezadowoleni, niespokojni, stale za czymś gonią… Od pewnego czasu mówi się w fantastyce naukowej o „nowej fali”. Reprezentujący ją autorzy unikają nawet określenia science fiction i wolą rozszyfrowywać popularny skrót s-f jako speculative fiction (beletrystyka spekulatywna). Można by powiedzieć, że ta nowofalowa fantastyka nawiązuje bardziej do Kafki niż do Wellsa czy Verne’a. Typowym przedstawicielem tego kierunku i jednocześnie jednym z najbardziej dziś cenionych na świecie autorów science fiction jest J. G. Ballard, Anglik urodzony w Hong — Kongu. W dziale „Fakty, hipotezy, zagadki” zamieszczamy artykuły, wysuwające tezy tak śmiałe, że aż fantastyczne (choć nie sprzeczne z nauką) w sprawach, gdzie danych jest zbyt mało dla zbudowania ściśle naukowej teorii. Tom zamyka interesująca wypowiedź Alfreda Bestera, rzucająca światło na proces powstawania opowiadań fantastyczno-naukowych.

Każdy autor antologii fantastyki naukowej staje wobec problemu określenia jej granic. Fakt, że dotychczas nie znaleziono zadowalającej definicji science-fiction świadczy o tym, że jest ona czymś żywym, rozwijającym się. Przyjmując bardzo szerokie rozumienie fantastyki naukowej włączamy czasem utwory z jej pogranicza, które wydały nam się warte zaprezentowania czytelnikom.

Są więc w naszym tomie tacy znani wszystkim miłośnikom fantastyki tytani, jak Ray Bradbury (ze swoją wersją duszy anielskiej więzionej w czerepie rubasznym), autor przeszło stu książek Isaac Asimov, Arthur C. Clarke, Clifford D. Simak i znacznie od nich młodszy Robert Sheckley. Udało nam się zdobyć opowiadanie Stanisława Lema, który — jak niedawno podliczono — jest najbardziej czytanym autorem SF na świecie. Jego twórczość, znana do niedawna głównie w Związku Radzieckim i europejskich krajach socjalistycznych, zaczyna być tłumaczona na Zachodzie, wywołując tam niemałą sensację.

Opowiadanie Roberta Silverberga, płodnego autora amerykańskiego, który był najpoważniejszym kontrkandydatem Asimova do ostatniej nagrody Hugo, pochodzi z cyklu o miastach przyszłości — mrowiskach.

Kurt Vonnegut jest specjalistą od zadawania trafiających w sedno pytań. Doczekał się on niezwykłego wyróżnienia: w roku ubiegłym prasa doniosła, że dyrekcja jednej ze szkół w Stanach Zjednoczonych nakazała spalenie jego książek. Czyżby chcieli zachęcić wszystkich uczniów do czytania Vonneguta?

B. J. Friedman, należący do czołowych autorów amerykańskich, nie był dotychczas wydawany w Polsce. Obok realistycznych powieści pisze opowiadania, w których obserwacja obyczajowa przeplata się z fantazją.

Victor Contoski jest znanym amerykańskim poetą i tłumaczem polskiej poezji. Yep i Dixon reprezentują najmłodsze pokolenie pisarzy.

Również wśród autorów radzieckich obok dobrze znanego czytelnikom Ilji Warszawskiego przedstawiamy dwóch autorów nowych: Wiaczesława Moroczkę i Michaiła Puchowa.

Jeśli chodzi o polskich autorów, Janusz A. Zajdel ma na swoim koncie dwa tomy opowiadań fantastycznych, Andrzej Czechowski wydał przed laty jeden tomik i pisuje niestety bardzo rzadko, Krzysztof W. Malinowski zaś debiutował w ubiegłorocznym wydaniu Kroków w nieznane.

Tak więc niniejszy zbiór opowiadań stanowi jakby przegląd nurtów i tendencji światowej i krajowej science — fiction od A (jak Asimov) do Z (jak Zajdel). Większość opowiadań tłumaczonych ukazuje się drukiem po raz pierwszy.

Mother Night is a daring challenge to our moral sense. American Howard W. Campbell, Jr., a spy during World War II, is now on trial in Israel as a Nazi war criminal. But is he really guilty? In this brilliant book rife with true gallows humor, Vonnegut turns black and white into a chilling shade of gray with a verdict that will haunt us all.

W zamyśle autora miała to być jego pierwsza książka. A jednak Vonnegut potrzebował dystansu lat, a także doświadczenia wynikającego z publikacji czterech wcześniejszych powieści, by wreszcie przelać na papier swe doświadczenia z czasów, kiedy jako jeniec wojenny był świadkiem bombardowania Drezna. W rezultacie powstała książka uchodząca za jedną z najwybitniejszych amerykańskich powieści antywojennych; książka o pisarzu, który nie potrafi wymazać z pamięci wspomnień z czasów wojny, chociaż z racji swego zawodu od lat zajmuje się tworzeniem fikcji; książka silnie autobiograficzna, mieszająca dokument z science fiction, pełna trupów i gwałtu, oskarżeń i egzorcyzmów, panicznego strachu i miłości; wreszcie — mówiąc słowami autora — książka „krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego”.

“Listen: Billy Pilgrim has become unstuck in time.” So begins Vonnegut’s absurdist 1969 classic. Hawke rises to the occasion of performing this sliced-and-diced narrative, which is part sci-fi and partially based on Vonnegut’s experience as a American prisoner of war in Dresden, Germany during the firebombing of 1945 that killed thousands of civilians. Billy travels in time and space, stopping here and there throughout his life, including his long visit to the planet Tralfamador, where he is mated with a porn star.

Nominated for Nebula Award for Best Novel in 1969.

Nominated for Hugo Award for Best Novel in 1970.

Dla potrzeb międzygalaktycznej misji Salo uszkodzony statek był stanowczo zbyt powolny. Tak więc Salo zatrzymał się na Tytanie i wysłał na Tralfamadorię wiadomość o tym, co go spotkało. Wysłał tę wiadomość z prędkością światła, co oznaczało, że dotrze ona na Tralfamadorię za sto pięćdziesiąt tysięcy lat ziemskich. Dla zabicia czasu Salo oddawał się rozmaitym zajęciom. Najbardziej pochłaniały go: rzeźba, hodowla tytańskich stokrotek i obserwowanie zdarzeń na Ziemi. Obserwacje Ziemi umożliwiał mu obiektyw na desce rozdzielczej statku. Obiektyw był na tyle silny, że Salo – jeśli tylko miał na to ochotę – mógł śledzić życie ziemskich mrówek. Przez ten właśnie obiektyw otrzymał pierwszą odpowiedź z Tralfamadorii. Odpowiedź wypisana była wielkimi głazami na pewnej ziemskiej równinie, która obecnie znajduje się na terytorium Anglii. Zachowane do dziś szczątki tej odpowiedzi znane są jako Stonehenge. Stonehenge, widziane z lotu ptaka, oznacza po tralfamadorsku: „Część zapasową wysyłamy błyskawicznie”…

Featuring twenty of the year’s standout crime short stories handpicked by one of the world’s best thriller writers, Best American Mystery Stories 2010 showcases not only the very best of the crime genre, but the best of American writing full stop. Within its pages, literary legends rub shoulders with the hottest new talent. Contributors in the past have included James Lee Burke, Jeffrey Deaver, Michael Connelly, Alice Munro and Joyce Carol Oates. This year’s guest editor is Lee Child, the creator of Jack Reacher and a simultaneous bestseller on both sides of the Atlantic.