Maxima Library

1984, la última novela de George Orwell, señala el punto culminante de su talento de escritor. Se trata de una ficción de carácter político que ha tenido enorme resonancia en todos los países. Nos presenta al mundo del futuro dividido en tres grandes estados totalitarios. El protagonista, Winston Smith, aparece como símbolo de la rebelión contra el poder mons­truoso de un estado policíaco que ha llegado a apoderarse de la vida y la conciencia de todos sus subditos, interviniendo incluso en las esferas más íntimas de los sentimientos huma­nos. La parte de sátira es sólo elemento de contraste en la inmensa tragedia de estas páginas. 1984 es algo más que una novela futurista o una simple novela de evasión, ya que los problemas sociológicos que Orwell plantea son dignos de meditarse con cierto detenimiento.

1984 is een boek van de Britse schrijver George Orwell, grotendeels geschreven in 1948 en gepubliceerd in 1949. Het is een beroemde negatieve utopie, een visie op de westerse wereld anno 1984, waarin de enkeling ten onder gaat in een volkomen kansloze strijd tegen een totalitair bewind. Het is een waarschuwing tegen totalitaire regimes, zoals nazi-Duitsland, dat net verslagen was, en Stalins Sovjet-Unie.

Beroemd is de uitspraak Big brother is watching you, wat slaat op de nooit geziene, maar almachtige leider van het totalitaire bewind in Oceanië, waar de hoofdpersoon van het boek Winston Smith leefde.

Få av etterkrigstidens bøker har øvd større innflytelse enn George Orwells mesterverk fra 1949.

1984

er en djerv framtidsfabel som sikter inn på å avsløre totalitære systemer, og er slik sett en forsvarstale for individets rett — og dermed minst like aktuell i dag, selv om det magiske årstallet for lengst er passert. Handlingen er lagt til et mørkt og dystert bysamfunn, en framtidsvisjon av London, hvor Store Bror alltid ser deg og Tankepolitiet leser innbyggernes tanker. Hovedpersonen Winston Smith befinner seg i stor fare. Hans hukommelse fungerer fortsatt, stikk i strid med styresmaktenes retningslinjer. Deres mål er å oppnå kontroll over innbyggernes bevissthet og følelser, over fortid og framtid. Og i dette prosjektet er det viktig for Sannhetsministeriet å utarbeide ”nytale”, et språk som skal gjøre det umulig å tenke avvikende tanker.

1984. Il mondo è diviso in tre immensi superstati in perenne guerra fra loro: Oceania, Eurasia ed Estasia. In Oceania, la cui capitale è Londra, la società è governata secondo i principi del Socing, il Socialismo Inglese, dal Grande Fratello, che tutto vede e tutto sa. I suoi occhi sono le telecamere che spiano di continuo nelle case, il suo braccio la psicopolizia che interviene al minimo sospetto. Tutto è permesso, non c’è legge scritta. Niente, apparentemente, è proibito. Tranne pensare, se non secondo i dettami del Socing. Tranne amare, se non con il fine esclusivo di riprodursi. Tranne divertirsi, se non con i programmi televisivi di propaganda. Tranne vivere, se non secondo gli usi e costumi imposti dall’infallibile e onnisciente Grande Fratello, che nessuno ha mai visto di persona. Ovunque grandi manifesti che lo ritraggono, con i suoi grossi baffi neri, ovunque slogan politici da lui ideati: “La guerra è pace”; “La libertà è schiavitù”; “L’ignoranza è forza”. Dal loro rifugio, in uno scenario desolante da Medioevo postnucleare, il protagonista, Winston Smith, l’“ultimo uomo in Europa” (questo il titolo che avrebbe preferito l’autore) e Julia, la sua compagna, lottano disperatamente per conservare un granello di umanità.

Nuova traduzione a cura di Stefano Manferlotti (2000).

…Militant de gauche violemment opposé à la dictature soviétique, George Orwell s'est inspiré de Staline pour en faire son "Big Brother" et pour dépeindre la société totalitaire ultime…

Cea mai cunoscută viziune distopica a lumii viitorului, romanul (scris în 1949) este tabloul apocaliptic al unei Londre din era post-atomică, sediul unui regim totalitar în care orice logică pare a fi fost abolită. Epurările şi evaporările au devenit un lucru firesc, trecutul este rescris mereu spre a corespunde prezentului, iar instrumentul propagandei este odioasă „nouvorba”, o limbă mecanicistă care completează imaginea de lume ordonată ştiinţific. În imperiul fricii absolute şi sub ochii necruţători ai Fratelui cel Mare, libertatea individuală a fost pe vecie eradicată.

«1984» (англ. “Nineteen Eighty-Four”) — фантастический роман Джорджа Оруэлла с элементами сатиры. «1984» наряду с такими произведениями, как «Мы» Евгения Ивановича Замятина (1920), «О дивный новый мир» Олдоса Хаксли (1932) и «451 градус по Фаренгейту» Рэя Бредбери (1953), считается одним из известнейших произведений в жанре антиутопии, предупреждающим об угрозе тоталитаризма. Название романа, его терминология и даже имя автора впоследствии стали нарицательными и употребляются для обозначения общественного уклада, напоминающего описанный в «1984» тоталитарный режим. Неоднократно становился как жертвой цензуры в социалистических странах, так и объектом бойкота и травли со стороны левых кругов на Западе. Роман был написан в 1948 году а в 1956 и 1984 годах по нему были сняты одноимённые фильмы. Действие романа происходит в 1984 году в Лондоне, принадлежащем Военно-воздушной Зоне № 1 (бывшей Великобритании), которая в свою очередь является провинцией тоталитарного государства Океания, занимающего третью часть земного шара и включающего Северную и Южную Америку, Великобританию, Южную Африку, Австралию и собственно Океанию. Океания находится в войне с двумя другими тоталитарными сверхдержавами — Евразией и Остазией. Евразия представляет собой государство, включившее в свой состав всю материковую Европу и Турцию, а Остазия является объединением Китая, Индии и Японии.

Wielki Brat Patrzy — to właśnie napisy tej treści, w antyutopii Orwella krzyczące z plakatów rozlepionych po całym Londynie, natchnęły twórców telewizyjnego show „Big Brother”. Czyżby wraz z upadkiem komunizmu wielka, oskarżycielska powieść straciła swoją rację bytu, stając się zaledwie inspiracją programu rozrywkowego? Nie. Bo ukazuje świat, który zawsze może powrócić. Świat pustych sklepów, permanentnej wojny, jednej wiary. Klaustrofobiczny świat Wielkiego Brata, w którym każda sekunda ludzkiego życia znajduje się pod kontrolą, a dominującym uczuciem jest strach. Świat, w którym ludzie czują się bezradni i samotni, miłość uchodzi za zbrodnię, a takie pojęcie jak „wolność” i „sprawiedliwość” nie istnieją. Na kuli ziemskiej są miejsca, gdzie ten świat wciąż trwa. I zawsze znajdą się cudotwórcy gotowi obiecywać stworzenie nowego, który od wizji Orwella dzieli tylko krok. Niestety, piekło wybrukowane jest dobrymi chęciami. A dwa plus dwa wcale nie musi się równać cztery.

From the #1

New York Times

best-selling author of

God Is Not Great

, a provocative and entertaining guided tour of atheist and agnostic thought through the ages—with never-before-published pieces by Salman Rushdie, Ian McEwan, and Ayaan Hirsi Ali.

Christopher Hitchens continues to make the case for a splendidly godless universe in this first-ever gathering of the influential voices—past and present—that have shaped his side of the current (and raging) God/no-god debate. With Hitchens as your erudite and witty guide, you'll be led through a wealth of philosophy, literature, and scientific inquiry, including generous portions of the words of Lucretius, Benedict de Spinoza, Charles Darwin, Karl Marx, Mark Twain, George Eliot, Bertrand Russell, Emma Goldman, H. L. Mencken, Albert Einstein, Daniel Dennett, Sam Harris, Richard Dawkins, and many others well-known and lesser known. And they’re all set in context and commented upon as only Christopher Hitchens—“political and literary journalist extraordinaire” (

Los Angeles Times

).

Atheist? Believer? Uncertain? No matter:

The Portable Atheist

will speak to you and engage you every step of the way.

George Orwell’s payment book for 20 December 1943 records the sum of pounds 5.5.0 for a special article of 2,000 words for

Tribune.

This has never been traced in

Tribune

under Orwell’s name but it now seems certain that an essay, entitled “Can Socialists Be Happy?” by “John Freeman” is what is referred to. The name Freeman would have appealed to Orwell as a pseudonym, and the article has many social, political and literary links with Orwell, such as the relation of Lenin to Dickens (the fact that Lenin read

A Christmas Carol

on his deathbed also appears in the second paragraph of Orwell’s 1939 essay, “Charles Dickens”). A “real” John Freeman, later editor of the New Statesman, has confirmed that he did not write the article. The reason why Orwell chose to write as “John Freeman” he never used this pseudonym again is not clear. It may be that

Tribune

did not want its literary editor to be seen to be associated with its political pages. Possibly it was a device that allowed Orwell to be paid a special fee. Or it may be that he simply wished to see how far

Tribune

would let him go with his opinions. In any case, the article appeared in the Christmas issue and provoked much debate in the issues that followed. The “lost essay” is included in the

Collected Works

and printed here for the first time under Orwell’s name.