В книге собраны загадки и считалки для детей. Пользуясь материалами этой книги, родители, воспитатели детских садов и учителя младших классов смогут эффективно содействовать интеллектуальному развитию малышей.
Последняя работа известного лингвиста и семиотика А. Н. Журинского описывает феномен «иносказательной речи» в фольклоре и содержит тексты, которые обладают несколькими смыслами: загадки, задачи, притчи. В первой части на большом материале описываются механизмы иносказательной речи, как в собственно загадках, так и в других фольклорных жанрах; предлагается оригинальная классификация текстов, использующих иносказательную речь. Вторая часть представляет собой сборник загадок, расположенных по географическому принципу. Этнографические реалии, встречающиеся в них, подробно комментируются.Для лингвистов, этнологов, а также широкого круга читателей, интересующихся мировым фольклором.
«Не куст, а с листочками,
не рубашка, а сшита,
не человек, а рассказывает…»
Прыхільнікі канцэпцыі балта-крывіцкага паходжаньня беларусаў знойдуць у “Здубавецьці” Рыгора Барадуліна цікавы аргумэнт на карысьць сваіх перакананьняў. Ушацкія досьціпы, сабраныя ў гэтай кнізе, характарам свайго гумару нагадваюць латыскія дайны. Апошнія, дарэчы, сталіся даступныя сучаснаму беларускамоўнаму чытачу праз пасярэдніцтва менавіта дзядзькі Рыгора. Народная сьмехавая культура — заўжды дыялёг, вымагаючы таленавітых апавядальніка і слухача. Гэта і дэманструе Рыгор Барадулін, прапануючы нам не застылыя анэкдоты, а жывыя галасы, сумоўе — традыцыйнай культуры і сучаснасьці, латыскага і беларускага народаў. Чытаючы Барадуліна, разумееш заканамернасьць нараджэньня канцэпцый “дыялёгу” і “карнавалу” М. Бахціна ў атмасфэры Паўночнай Беларусі, зь ейным этнічным і канфэсійным шматгалосьсем, суплётам жывой народнай культуры і старажытнай урбаністычнай традыцыі Полаччыны. Акром паспалітага чытацкага інтарэса гэтая кніга патрапіць задаволіць і акадэмічныя запатрабаваньні аматараў беларускага слова. Галоўным героям у барадулінскіх карацельках робіцца почасту само маўленьне — амаль у традыцыі філялягічных абразкоў Ф. Янкоўскага. Гэтыя мініятуры актуалізуюць ня проста дыялектную лексыку, але і старажытную этыку суіснаваньня чалавека з навакольным асяродзьдзем-прыродай, суседзямі, космасам. Падобнага адчуваньня этнаэкалёгіі-зьнітаванасьці нацыянальнай ідэі зь ляндшафтам штодзённай культуры — беларушчыне бракуе ад часоў Багдановіча ды Канчэўскага.